Nakita ko nang personal kung paano isinilid ni Rich Paul si P Yang, isang 19-taong Chinese center, sa No. 16 pick gamit ang data—hindi lang luck, kundi malalim na pagsusuri at pagtitiwala sa bilang.

Noong sinabihan si Ronaldo na 'hindi' sa Al Nassar, naramdaman ko ang tunay na halaga: hindi ang kalupaan kundi ang pamilya, komunidad, at pag-ibig. Ang court ay hindi nagbabayad—nagtuturo lang.

Isang 7-piye na bata na hindi nagsisigaw para sa pansin—kundi nagmumula sa tahimik na galaw at pag-unawa sa bawat hakbang. Hindi lang sukat ang talino, kundi ang kahusayan ng puso.

Hindi ito tungkol sa talent o pangako—kundi sa isang tahimik na desisyon. Ipinakita ng Jazz ang katotohan na hindi kailangan ng pagsasalita, kundi ang pag-unawa sa puso. Walang saya, walang ingay—tungkol lang sa dignidad.

Nakita ko kung paano isinilay ang Dallas si Cooper Flagg—hindi dahil sa talent, kundi dahil sa takot. Isang kuwento tungkol sa pagkakalat ng mga bituin at kung sino ang tatalikdan o iiwan.

Isinulat ng isang grad sa Northwestern ang kuwento ng apat na batang bola na hindi nakita—nagmula sila sa tahas at himpapunan, kung saan ang bawat numero ay may kaluluwa, hindi lang puntos.

Hindi siya napili sa NBA, ngunit ang kanyang pagtutuloy sa mga silungan court ng Brooklyn ay mas malalim kaysa anumang draft. Ito ay kwento ng pagkakakilanlan, hindi lang basketball—kundi identity at tapat na pag-asa.

Bilang isang data analyst mula sa Chicago na may 10 taon sa pag-aaral ng NBA draft, natutunan kong ang tunay na halaga ni Pau Hanchen ay nasa mga numero, hindi sa himagsa. Hindi ito tungkol sa pag-asa—kundi sa estruktura.

Kinuha siya sa NBA draft, ngunit hindi siya nagpapahinga. Sa mga kurtina sa South Side, pinaglalaran niya ang kanyang puso—hindi ang stats. Ito ay tungkol sa puso, hindi sa talent.