Sa mga kalye ng Brooklyn, hindi ang GPA o pera ang nagpapasya—kundi ang pawis at puso. Ipinakita ko kung paano nagbabago ang mundo nang magtago ang mga underdog sa World Cup.

Sa mga lansangan ng South Side, hindi tungkol sa stats kundi sa kaluluwa. Ang mga underdog ay hindi nagwawa ng piso—kundi nagtagumpi upang mabuhay. Ito ang kwento na hindi sinasalamin.

Nakita ko ang totoo: walang sponsor, walang budget, pero nanalo sila sa kalye. Ang kanilang determinasyon, hindi lang talento—kundi tapat at pagsisikap na nagbago sa sistema.

Nakita ko kung paano naging bayani ang isang tim na koponan sa mga kalye ng Morancor—hindi dahil sa galaw, kundi sa tahas at tapat na puso. Ang bawat tama ay isang kuwento ng pag-asa.

Sa kalye ng Chicago, hindi sila nagtatanggap ng pagsilay o spotlight—kundi pagsusumik, tiyaga, at puso. Ang tagumpa ay nangyari sa tahas na kahit walang tulong, nagwagi pa rin sila.

Hindi ito tungkol sa mga star o puntos—kundi sa tiyaga, pagtitiyagang pagsisikap, at ang malalim na pagkakaisa ng isang team na hindi pinapansin. Narito ang tunay na kaluluwa ng basketball.