Nagtagumpa ba ang pagsusumik?

Ang Skor na Hindi Nakapansin

Noong Hunyo 23, 2025, sa 12:45 PM, ang Black Bulls ay lumabas laban sa Damarota Sports Club—hindi bilang paborito o spektakulo. Kundi isang koponan na naglalaro nang walang natitirang patunay. Ang huling whistlye ay naganap sa 14:47:58. Ang scoreboard: 0–1. Walang press conference. Walang viral clips. Isang layup lamang. At gayon—itinuloy ang lahat.

Ang Mahinag Revolusyon ng Zero

Pagkatapos ng Agosto 9—ang rematch. Black Bulls vs. Mapto Railway. Sama oras. Sama lungsod. Sama silensya. Final score: 0–0. Walang hero’s dive sa overtime. Walang last-second layup sa harap ng mga sumisigaw. Kung ano man—dalawang koponan na tumigil magpakita para sa aploklaws. Tinitingnan ko ang ama kong itinuturo sa kanyang mga estudyante: ang tagumpa ay hindi sinusukat sa skor—kundi sa tiyaga.

Ano ang Hindi Nakikita

Hindi sila may sponsor o star player. Ang kanilang roster ay binuo sa mga kalye at gabi-nd drills. Ang coach? Isang dating guro na walang anak—pero may buong puso. Hindi sila nanalo dahil sila’y malakas—kundi dahil umabot pa rin sila—even when wala nila’y nakikita. Ito ay hindi data journalism—it’s oral history written in sweat, in rhythm with jazz under Chicago’s late-night sky, in the voice of a boy who knew that success doesn’t come from stadiums—but from streets where hope still breathes without permission.