Paano naging pagtaya ang NBA playoffs? Habang umuunlad ang mga star sa jersey, ang karaniwang tao ay nagtataya mula sa basement. Ito ay hindi katarungan—ito ay pakikibaka sa klase.

Nakita ko kung paano nagtagumpa ang Thunder sa 29-1—hindi dahil sa mga star, kundi dahil sa sistemang pinagsasagawa. Sa playoffs, nasira ito laban sa Pacers: ang talent ay hindi pag-skor, kundi pagtitiis.

Nakita ko ang pagkawawa tonight—hindi isang pagdurusa, kundi isang pagsisikap na nagmumula sa championship. Ang data ay hindi nagmamali: ang ating depensa ay tiyak sa presyon, at ang mga numero ay nagpapakita ng tunay na hangad.

Isinulat ng isang Chinese-American na data analyst mula sa LA ang mga lihim na pambansang pagsusuri sa NBA playoffs — hindi ang mga star, kundi ang deep bench at defensive shifts na binabawi ng Python.

Isang data-driven analyst ang nagtatala ng bawat palabas, shot clock, at emosyonal na pagbaba. Hindi ito kaguluhan—kundi structured chaos. Ang xG ni Shai? Pure adrenaline. Hindi ako naghuhula—nagpapahiwat ako ng pattern.

Noong 2013 at 2017, nag-isang star lang si James Harden—walang team, walang tulong. Pero naging epekto ang kanyang pagpipilit sa bawat laro. Hindi ito luck—ito ay calculus ng basketball.

Noong hatinggabi, sa kahaliman at pawis ng analisis, nakita ko ang isang kuwento—hindi lang score, kundi ritmo ng kaluluwa. Ito ay hinggil sa kahulugan, hindi sa puntos.

Bilang isang data analyst mula sa Chicago, nakita ko kung paano nagiging mahalaga ang bawat posisyon sa playoff—hindi dahil sa stars, kundi dahil sa matitigas na depensa at numeric na pagsusuri. Ang panalo ng Pacers ay hindi pagkakataon, kundi resulta ng disiplinadong estruktura.

Nakikita ko ang mga lihim sa likod ng bawat punto—hindi lang statistika, kundi isang tahimik na tula ng pagtitiyaga. Si LeBron at Curry: hindi sila nagsasalita, kundi nagpapahiwala.