Ang Mga Numero Ay Hindi Nakakalito

Nagbago ang \(67 milyon sa \)100 bilyon. Ito ay hindi lamang paglago—ito ay isang pagbabago ng paraan. Noong 1979, si Jerry Buss ay bumili ng Lakers para sa $67.5 milyon, pero hindi lang ito basketball team—ito ay isang pangarap na may dilaw at pulang kulay.

Ngayon, 46 taon mamaya, ang pangarap na ito ay halaga na $10 bilyon—pinakamataas sa lahat ng sports franchise. At oo, totoo: si Mark Walter ang nakuha ang higit na kontrol mula sa pamilya Buss, pero may twist—nanatili sila ng higit sa 15%. Hindi dahil sentimentalidad. Hindi dahil emosyon. Dahil strategic.

Bakit Panatilihin Ang Equity? Dahil Ang Kapangyarihan Ay Hindi Lang Kontrol

Seryoso ako: hindi ako dumarating para i-romantika ang legacy ownership. Pero kapag binibili mo ang buhay mong gawain para sa isang halaga na nakakabaliw sa mga CEO—bakit pa panatilihin anumang stake?

Dahil ang equity ay hindi lamang pera—ito’y impluwensya.

Ang pamilya Buss ay patuloy na bumoto sa malalaking desisyon. Sila mismo ang nagtatakda ng mga pamantayan sa pamamahala na kinukuha ng NFL at MLS bilang modelo.

Ito ay hindi tungkol sa pagpapanatili ng kapangyarihan—ito’y tungkol sa pagiging relevante sa panahon kung kailan ang AI analytics at global branding ang gumagawa ulit ng kahulugan ng ‘ownership’.

Data vs Dynasty: Ang Hindi Nakikita Na Trade-off

Ako mismo nakapagsulat ng NBA AI modeling system na nakaka-target ng performance nang 89% tama—but walang algorithm ang makakabibilang ng halaga ng legacy.

Ano nga ba halaga ng brand? Mas mataas pa kaysa inaasahan mo mula revenue forecast.

Kapag pinag-uusapan natin ang ganitong uri ng pagtaas: \(10B laban sa \)67M—hindi lang tayo nagbabasa ng bilang tickets o jersey sales.

Tinutukoy natin cultural capital. At iyan ay hindi mai-evaluate gamit lang ang Excel sheets.

Pero narito yung mas interesante: habang bumibili mga billionaire ng franchise parang koleksyon (tingnan din: Dallas Cowboys na $90B), dumarami rin ang takot na napupunta na yung kuwento ni team. Ngunit ipinapakita nito — nananatili pa rin si Buss sa decision-making structure dahil alam nila—isipin mo ‘yan — culture more than stats ever could drive value.

Mula Brooklyn Hanggang Boardrooms: Isang Personal Na Pan视角

Lumaki ako sa public housing blocks sa Brooklyn habang sinisiguro ko sariling maingay kay mom habang trabaho siya bilang nurse nung dalawahan shifts. Hindi ko akalain magiging bahagi ako nitong aralin kung gaano katumbok yung stake isa manlamig — pero eto nga nga: The math checks out.

Hindi mahalaga kung ilan ka shares — mahalaga kung may voice ka kapag pinipili sino maglalaro noong crunch time… o sino nag-iisa noon magpapatunay dun.

Yung 15%? Ito’y hindi pera — ito’y veto power kasama pa yung humihintay sana.

Ang Hinaharap Ay Shared Ownership (At Mas Matalino Na Data)

The susunod na wave ay hindi gagawa muli gamit solo owner — ito’y gagawin gamit data democratization across leagues. Papauna kami papuntad transparent models kung san fans makikita real-time impact metrics — hindi lang flashy ads o celebrity deals. Pumunta kami papuntad balance profit with purpose—at oo, panindigan pa minsan yung soul habambuhay nila spreadsheets at ROI projections.
Pero kapag naririnig mo ‘The Lakers sold for $10B’ – tumigil ka bago sumigaw: The real story? Isang dynasty pumili manatiling bahagi mismo nitong evolution—even if only as shareholders with quiet authority.