โจว ฉี vs หยาง ฮั่นเซิน

การขึ้นลงของมหา巨人的จีน

ยังจำเสียงฮือฮาหลังโจว ฉีพาจีนคว้าแชมป์เอเชียปี 2015 มาได้ไหม? เวลานั้นหลายคนบอกว่าเขาจะเป็นผู้เล่นท็อป-15 ส่วนใหญ่ก็คิดแบบนั้น แต่เมื่อถึงคืนดราฟต์ เขาถูกเลือกที่ตำแหน่งที่ 47 เกิดอะไรขึ้น?

มาเปิดสมุดบันทึกเก่าๆ กัน—สมุดโน้ตที่เราเก็บไว้เหมือนเหรียญรางวัลสงคราม

สถิติไม่โกหก

ESPN เริ่มต้นให้เขาอยู่ที่อันดับที่ 79 ก่อนงาน_combine จากนั้นมาระยะเวลาสำคัญ: การทดสอบก่อนดราฟต์ พละกำลังกระโดดโอเค…แต่การเคลื่อนไหวในแนวรับไม่แข็งแรงพอ มีข้อกังวลเรื่องความพร้อมทางร่างกายสำหรับจังหวะเร็วใน NBA—even if he can block shots from distance.

ในช่วงกลางเดือนพฤษภาคม ESPN ลดเขามาอยู่ที่ No.82—การตกชั้นครั้งหายากในระบบของเขา ก่อนจะปรับขึ้นเล็กน้อยสุดท้ายอยู่ที่ No.47

DraftExpress มีความมั่นคงกว่า: เริ่มจากตำแหน่งใกล้เคียง No.26–28 (อาจเพราะซานเดอร์สสนใจ) สุดท้ายเสนอให้อยู่รอบสอง No.36

NBADraft.net? อันเดียวกัน—รอบสอง อันดับ 46–48

Draftroom เสนอให้อาจารย์คนหนึ่ง ‘ผู้เล่นใหญ่มีศักยภาพจำกัด’ โดยเทียบคล้าย Serge Ibaka + Nene Hilario —แต่มีพื้นฐานไม่มากพอ

เหตุผลทำไมถึงล้มเหลว?

ตรงจุดสำคัญของผม: มันไม่ใช่แค่ว่าสถิติหรือขนาดเท่านั้น—it’s about fit ใน NBA เมื่อมีอายุครบ 23 ก่อนเข้าดราฟต์ (สัญญาณเตือนแดงสำหรับวงการ NBA) และขาดความเร็วระดับสูง นอกจากไม่มีประสบการณ์พบกับคู่แข่งระดับ NBA ในอาชีพแล้ว สเกาต์เห็นศักยภาพ…แต่ไม่มากพอเพื่อลุกขึ้นมายืนหน้าสนาม

ในขณะเดียวกัน…

มาเจอกับหยาง ฮั่นเซิน: การพลิกผันครั้งใหม่

drawf three years later และหยางฮั่ンเซินกำลังไต่อันดับจากนอก top-100 สู่การคาดหมายเข้ารอบแรกใน mock draft เป็นประจำ

การพุ่งทะยานของเขาไม่ใช่มายา—มันมาจากแรงผลักทางสถิติ:

• การควบคุมร่างกายได้อย่างมั่นคงภายใต้แรงกดดัน;
• การเคลื่อนไหวปรับปรุง;
• สโมสร CBA มีผลงานสม่ำเสมอ; และสำคัญมาก—มีคลิปเกมจริงแสดง IQ การเล่นจริงแทนแค่อุปกรณ์เสริม

ไมได้มองว่าหยางเก่งกว่าโจวตอนสมัยหนุ่ม…แต่มันคือเหตุผลในการเชื่อมโยงมากกว่า เพราะพวกเขามองเห็น ‘การเติบโต’ และ ‘ความพยายาม’ —แทนแค่อยากได้อะไรมาโดยตรง

มุมมองใหญ่อื่นๆ: อคติในการประเมินและการวางโครงเรื่อง

this comparison isn’t just about two players—it exposes deeper issues within international scouting:

• พึ่งพาคลิปไฮไลต์มากเกินไป;
• เปิดโอกาสให้อายุเป็นภัยสำหรับผู้เล่นนอก NCAA;
• และบทสร้างเรื่องราวสามารถล้มเหลวรวดเร็วกว่าหมอบพลาดระหว่างเกมได้ง่าย ๆ

โจวฉีอาจดูเย็นชาบนกระดาษ—but เมื่อมีหลายจุดเตือนใจปรากฏชัดในการประเมิน เช่น การทรงตัวเปลี่ยนมือเมื่อรับแรงกระทบและความคล่องแคล่วไม่มatching กับขนาดของเขา… สโมสรเริ่มถามคำถามยากๆ

ingหยางฮั่ンเซินยังไม่มากทำพลาดเหล่านี้—he’s learning them slowly—and that makes all the difference when you’re trying to sell someone as an NBA project. The same player who once seemed destined for greatness can fade if performance doesn’t match hype—and vice versa.