ทำไมยานิคถูกจัดสูงกว่ายางฮันเซิน?

ตำนานของตัวชี้วัดทางกายภาพ

ฉันมองบอร์ดการคัดเลือกปีที่แล้ว—ยานิค อายุ 22 อยู่เหนือยางฮันเซิน ผู้มีร่างกายโดดเด่น ในกระดาษดูเหมือนไม่มีเหตุผล: ส่วนสูงแตกต่าง กรอบไม่เข้ากัน ความอ่อนแอที่ถูกมองว่า เป็นไปได้แค่กล้ามเนื้อเท่านั้น มันทำงานด้วยการคาดการณ์

ช่องว่างระหว่างการรับรู้และศักยภาพ

เราประเมินระยะแขนเหมือนพระคัมภีร์ เราเชื่อว่าขนาดกำหนดคุณค่า แต่นักสแกนระดับแนวหน้าทุกคนรู้ดีกว่าการทดสอบตามสายตา—ยางฮันเซินมีร่างกาย ส่วนยานิคมีสมอง ความแตกต่างนี้ไม่ใช่เรื่อง athleticism—it’s about spatial awareness under pressure.

อัลกอริธึมของการสแกน

college basketball มีคุณค่าเพราะเก่า—but สัญญาณใต้สถิติพื้นผิว: การเคลื่อนไหวแบบข้างเคียงประสิทธิภาพ การตัดสินใจภายใต้แรงกดดัน การปรับตัวทางปัญญา เหลักเหล่านี้ไม่ใช่เทรนด์—they’re patterns.

ใครกำหนดชัยชนะ?

ระบบถูกสร้างมาเพื่อผู้เล่นที่ทำสามขั้นตอนล่วงหน้า—not เพื่อคนที่แต้มคะแนน

พรสวรรษแท้จริงไม่ใช่สิ่งที่คุณเห็น

พรสวรรรมไม่ใช่ขนาด มันคือความสามารถในการทนทานต่อคำจำกัดความจากมาตรฐานที่ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงsince1998. ฉันเขียนเรื่องนี้จากแมนฮัตแทน—not เพราะอยากเป็นคนแปลกประหลาด—but เพราะเบื่อหน่ายกับเรื่องครึ่งจริงในฐานะหัวข่าว