ทำไม_plus-minus_ผิดพลาด

ตำนานของ_plus-minus_ที่ง่ายเกินไป

ถ้าผู้เล่นคนโปรดของคุณมีplus-minus+12 ในเกมหนึ่ง แปลว่าเขาเป็นซูเปอร์สตาร์หรือเปล่า? ไม่จำเป็นเลย เพราะตัวเลขเหล่านี้ถูกปรุงโดยเพื่อนร่วมทีม, คู่แข่ง และการจัดทีมของโค้ช การวิเคราะห์ข้อมูล NBA มาหลายปีในบริษัทด้านเทคโนโลยีกีฬา ผมเห็นผู้เล่นดีๆ มักถูกบดบังเพราะสถิติที่ผิดพลาด

_plus-minus_ดูเรียบง่าย—เทียบคะแนนเมื่อเขาลงสนาม—but สิ่งที่แท้จริงคือ มันให้รางวัลโชคมากกว่าฝีมือ หากเล่นกับสุดยอดอย่างสเตฟ เคอร์และเคลย์ ธอมป์สัน ก็จะดูดีเกินตัว หากต้องเล่นกับสำรอง ก็จะแย่แม้ทำได้ดี

มาพบกับ BPM: พลังงานแท้ของการประเมินผู้เล่น

นั่นคือจุดเริ่มต้นของ BPM (Box Plus/Minus) — มันไม่ใช่แค่สถิติใหม่ มันคือโมเดลการถดถอยจากข้อมูล NBA 30+ ปีที่กรองเสียงรบกวนออกหมด

BPM คำนวณผลกระทบของผู้เล่นต่อ每100 Possessions เมื่อเทียบกับเฉลี่ยลีก โดย +5.0 = เพิ่มโอกาสชนะ5คะแนนต่อ100ครั้ง เป็นระดับเอลิตรอบๆ สไตล์จอร์แดน

ไม่ว่าจะเล่นกับฮาร์เดนหรือแด็กโกโล รอสเซล มันไม่มีผล เพราะปรับตามบริบททั้งหมดแล้ว

เครื่องกลไกทำงานอย่างไร?

ลองมองแบบนี้: การกระทำแต่ละอย่างมีคุณค่า d-1 assist ≈ +0.5 net points (เพราะคนอื่นทำประตู) d-1 offensive rebound ≈ +0.4 (คงไว้ซึ่งโอกาส) d-1 turnover ≈ -0.7 (ให้อะไรฟรีแก่อีกด้าน)

น้ำหนักเหล่านี้ไม่ใช่มโนภาพ—แต่มาจากการวิเคราะห์ประวัติศาสตร์จริงที่แสดงว่าอะไรชนะเกมได้ แล้วปรับตามบริบท: d-ทีมเร็วอย่างโกลเด้นสเตต จะลดลงเพราะจำนวน Possessions สูง d-ผู้เล่นในทีมแย่มักได้แรงหนุนมากขึ้น เพราะการชนะยากกว่าเมื่อไม่มียอดดาวช่วย

จึงเห็นได้ว่า Jalen Brunson และ Chris Paul มักมี BPM สูงกว่าคาด เพราะพวกเขาทำหน้าที่ได้อย่างสม่ำเสมอโดยไม่จำเป็นต้องพึ่งดาวเดียว

เหตุผลสำคัญ Beyond Stats

ผมโตมาในสนามบาสเยาวชนชิคาโก โดยเห็นเด็กๆ พยายามมากกว่าใครแต่มักถูกมองข้ามเพราะโรงเรียนไม่มียอดโปรแกรมเหมือนคนอื่น เหมือนกันเลยในวงการวิเคราะห์บาส:ระบบให้ความสำคัญเฉพาะคนที่โชว์เลขสวยบนรายชื่อใหญ่อย่างฉาบฉวย แต่ว่า BPM? มันสร้างความเท่าเทียม โดยให้มูลค่าวางแผนตรงไปตรงมา—even for role players who grab rebounds or stop guards withoutเงาแสง c- และคำใบ้นี้: หากเราอยากให้มวลชนประเมินศักยภาพอย่างแท้จริง—เพื่อช่วยเหลือศึกษาเยาวชนจากพื้นฐาน—เราควรหยุดเชื่อ_plus-minus_ธรรมดา และหันมาใช้มอนเดลอื่นอย่าง BPM

สุดท้าย: เมตริกควรมอบประโยชน์ให้มนุษย์—not เพียงแค่อนุมานจำนวน

ไม่จำเป็นต้องจบการศึกษาเอกพจน์ เพียงถามคำถามเดียว: d> “สถิตินี้กำลังบอกอะไรสำคัญจริงหรือแค่งานเขียนบนกระดาษ” เมื่อใครพูด ‘เขา +22 เช้านี้’ —หยุดไว้นิดแล้วถาม: “BPM เขาเท่าไหร่?” The answer might surprise you—and perhaps finally give justice to the unsung heroes of basketball.