ปาน เซน ควรถูกเลือกอันดับที่ 19

การร่างงานมองข้าเขา—แต่ข้อมูลเห็น

ฉันสังเกิดขึ้น: สามทีมละเลยปาน เซน ที่อันดับที่ 26—ฮอกส์, เน็ตส์, และโวล์ฟส์—ตามหาเรื่องเล่าหวือหวา: 名称 recognition, highlight reels, buzz สุดเสียง. แต่ไม่มีใครมองตัวเลขจริง. แบบจำลองของฉันไม่สนใจเรื่องเล่า. มันสนใจการควบคุมพื้น: เขาทำลายการเปลี่ยนผ่านภายใต้แรงกดดันได้อย่างไร? การเคลื่อนไหวเชิงป้องกันของเขาไม่ใช่การขโมยหวือหวา—แต่เป็นการเคลื่อนไหวเงียบ.

อันดับจริงคือ 19—not 26

ฉันคำนวณใหม่อีกครั้งเมื่อคืนหลังการร่างงานจบ. อัตราประสิทธิภาพผู้เล่น? ผลกระทบเชิงป้องกัน? อัตราการเปลี่ยนผ่าน? สิ่งเหล่านี้ชี้ไปสู่ความจริงเดียว: หากตัดความวุ่นวายออก—ชื่อ, เรื่องเล่าของทีม—ข้อมูลบอกว่าเขาควรอยู่ที่อันดับที่ 19. 这不是เวทย์. มันคือคณิตศาสตร์.

เพราะข้อมูลพูดเสียงดังกว่าเรื่องเล่า

ฉันเติบโตในครอบครัวโปแล็ก-คาธอลิก โดยความจริงไม่เคย whispering—มันถูกคำนวณ. พ่อสอนฉัน: ‘อย่ายอมคำพูด; เชื่อสิ่งที่มันทำ.’ ปาน เซن 不ต้องแสงสว่าง. เขาต้องการแผนภาพความร้อน. และอัลกอริธึมที่มองเห็นสิ่งที่ตาพลาด.