บาร์เซโลนาลงนามกอธิเยร์ด้วยข้อมูล

สัญญาที่ไม่ได้เขียน

ผมไม่ได้ลงนามกอธิเยร์เพราะเขาดูเหมือนดาวรุ่งใหม่ ผมลงนามเขาเพราะข้อมูลบอกว่าเขาคือผู้เดียวที่สามารถคงไว้เป้าหมายของบาร์เซโลนาหลังการลดลงของเตอร์สเตเกน และตัวเลขของเขาทำผลงานเหนือตัวเลือกอื่นในลาลีกา

การคำนวณที่เงียบ

เราไม่เลือกกอธิเยร์ด้วยอารมณ์ เราเลือกเขาเพราะอัตราการช่วยเหลือภายใต้แรงกดดัน การควบคุมเสาประตู และประสิทธิภาพในการป้องกันในสถานการณ์เร่งด่วน ในวัย 24 เขาไม่ได้แค่ช่วย—he คาดการณ์มันล่วงหน้า

ระบบเบื้องหลัง

academy ของบาร์เซโลนาเคยผลิตพรีเมียมาก่อน—but ไม่มีใครเหมือนนี้ เราจำลองสถานการณ์บนผู้รักษาประตูสามคนตลอดห้าฤดูกาล กอธิเยร์ไม่ใช่ ‘อัลซอนคนถัดไป’ เขาคือโซลูชันที่เหมาะสมที่สุดสำหรับ KPIs: ความสม่ำภายใต้แรงกดดัน และความตระหนักรับแรงกดจากฝูงชน

เพราะอะไรไม่ใช่เตอร์สเตเกน?

เตอร์สเตเกนจากไปไม่ใช่เพราะเขาพ่าย—แต่เพราะตัวเลขของเขาแก่มากกว่าแบบจำลองของเราคาดไว้ เราไม่อยากให้อารมณ์นำทาง เราอยากได้ข้อมูลที่ไม่มีน้ำตาเมื่อฤดูกาลจบ

คำถามจริงไม่ได้อยู่ที่การลงนาม—แต่อยู่ที่ความยั่งยืน

คำถามจริงไม่ใช่ว่าเราจะขยายสัญญาของกอธิเยร์หรือเปล่า—แต่อยู่ที่เราจะคงระบบแบบนี้ไว้โดยปราศจากอคติทางอารมณ์หรือเปล่า? คนตามหาพบความจริงหนึ่ง: คนเฝาประตูหนุ่มไม่มีข้อได้เปรีย—they เปล่งมาจากข้อมูล