เมื่อทีมต่ำกว่าจ่าย: ผลเสมอ 1-1 ในลีกหลังบ้านชิคาโก

เกมไม่เคยเกี่ยวเรื่องเป้าหมาย

ฉันนั่งบนม้านั่งของลีกหลังบ้านชิคาโก—ไม่ใช่วอมเบลีย์ ไม่ใช่มัดสันสแควร์การ์เด็น ที่นี่คือเรื่องจริงที่เลือดออก: 42 เกม, 30 เสมอ, ไม่มีถ้วยรางวัล ทีมอย่างโวลตาเรโดนดาและอาราวาีไม่แพ้เพราะอ่อนแอ—พวกเขาเล่นด้วยเลือดบนแขน ผลเสมอ 1-1 ไม่ใช่ความล้มเหลวที่นี่ มันคือกลยุทธศาสตร์ ทุกผลเสมอคือการยกกลางมือให้ระบบทุน เมื่อวิลาโนวาเอาชนะอาราวาี 3-0? มันไม่ใช่”ความเหนือกว่า”—มันคือข้อมูลที่แต่งเป็นบทกวี

ข้อมูลไม่แครับเรื่องเกียรติ

คุณคิดว่าเงินซื้อพรสวรรษไหม? เปล่า มองดูสถิติ: อาราวาีเสมอกับเขาสามครั้งในเจ็ดเกม—but เมื่อพวกเขาทำสำเร็จ? มันไม่ใช่ดวงชะตา—มันคือวินัย เด็กคนที่ยิงประตูตอนตีสามหลังกะยาว? เขาไม่อยู่ในรายชื่อแฟนของเขา—he เป็นส่วนหนึ่งของ街区เรา เราเห็นมัน: มินาโรเซอร์รามิก vs มินัสเกอา—4-0—and คนหนึ่งก็ยังคงมองอยู่ ทำไม? เพราะลีกนี้ไม่วิ่งตามกระแส—it เดินบนความหิว บนน้ำใจ บนกลางคืนเมื่อคนอื่นกลับบ้าน…แต่นักเตะยังอยู่