ความเงียบหลังน้ำเสียงสุดท้าย

สระน้ำตอนเที่ยงคืน

ฉันจำได้ถึงเขา坐在ข้างสระ—ไม่มีเครื่องดื่มในมือ แค่ดวงตาจับจ้องกับผิ้ว воды ไม่มีแอลกอฮอล์ ไม่มีความโกรธ เพียง…เงียบ เรอบตัวเขา ลมทะเลอีเจียนพกพาอะไรบางอย่างมากกว่าเกลือ—มันพกพาความทรงจำ

เป้าหมายสุดท้ายไม่ได้ประตู

พวกเขาบอกว่าเขาจุมเธอสองครั้งก่อนจากไป สองการโต้แย้ง คนงานตำรวจมาสองครั้ง โดยไม่มีการจับกุม เพียงคำถามที่หนักกว่าหัวข่าวใดๆ

สิ่งที่เราไม่ได้พูด

เธอไม่ร้องไห้ออกมา เขาไม่สาปแช่งชื่อเธอบนโซเชียลมีเดีย แต่พวกเขารู้ดี: ความรักไม่เคยจากไปพร้อมดอกไฟ—มันจากไปพร้อมเก้าอี้ว่างในสามโมงเช้า เปลือกยังเปียกจากน้ำตาของคืนสุดท้าย

มิโคโนสไม่มีการแสดงความเห็น

โรงแรมจะพูด不出 คนงานตำรวจจะยืนยัน不出 แต่ฉันเห็นมัน—วิธีที่ไหลของเขาทรุดตัวลงเมื่อเขาเดินผ่านสระครั้งสุดท้าย ไม่มีฝูงชนรอบตัวเขาตอนนี้ แค่ดาวเหนือผิ้วwaters และรอยเท้าสองชุดจางหายไปตามรุ่งอรุณ