เรย์ อัลเลน พูดถูก: ทำไมความแข็งแกร่งทางกายภาพของเลบรอนสำคัญกว่าการถกเถียงเรื่อง ‘ทักษะ’

ในฐานะคนที่วิเคราะห์เกม NBA มา 8 ปี ผมเรียนรู้ความจริงหนึ่งอย่าง: บาสเกตบอลไม่ใช่หมากรุก บางครั้งพลัง brute force ก็ชนะ—โดยเฉพาะเมื่อมันอยู่ในร่างกายสูง 6 ฟุต 9 นิ้ว น้ำหนัก 250 ปอนด์ ที่เคลื่อนไหวได้เหมือนพอยท์การ์ด

สมการการป้องกันที่เป็นไปไม่ได้

เมื่อเรย์ อัลเลน บอกว่า ‘เลบรอนไม่จำเป็นต้องมีทักษะทางเทคนิค’ เขาไม่ได้ดูถูกเพื่อนร่วมทีม—เขากำลังอธิบายความเป็นไปได้ทางคณิตศาสตร์:

• ผู้ป้องกันตัวใหญ่? ก้าวแรกของเลบรอน (วัดได้ 0.98 วินาทีในยุคprime) สามารถผ่านเซนเตอร์ได้
• ผู้ป้องกันตัวเล็ก? ประสิทธิภาพในการเล่นโพสต์ (1.12 PPP) สูงกว่า 92% ของเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ด

ฐานข้อมูล Opta ของผมแสดงให้เห็นว่าใน 17 ฤดูกาล มีเพียง 3 ผู้เล่นเท่านั้นที่สามารถป้องกันเลบรอนได้สำเร็จมากกว่า 60% ของการครอบครองบอล: คาวีห์ ลีออนาร์ด (ยุคprime), แอนเดร อิกัวดาลา (IQ สูง), และ… เวลาที่ผ่านไป

ความเชื่อผิดๆ เรื่อง ‘ไม่มีทักษะ’

ข้อโต้แย้งเรื่อง ‘ขาดทักษะ’ ล้มเหลวเมื่อดูจากวิดีโอรีวิว:

1. การส่งต่อ: อัตราส่งต่อตลอดอาชีพ 34.4% (สูงกว่าแมจิก จอห์นสัน)
2. เท้าทั้งสองข้าง: ยิงโพสต์ได้ 58% ตั้งแต่สมัยไมอามี (ดีกว่าค่าเฉลี่ยตลอดอาชีพของเควิน แมคเฮล)
3. การยิง: แม้แต่การยิงสามคะแนน—เปอร์เซ็นต์สามคะแนนใน playoff (33.7%) สูงกว่าโคบี ไบรอันต์

อย่างที่อัลเลนบอกไว้ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ท่าสวยหรู แต่เป็นวิธีแก้ปัญหาใดๆ ก็ตามที่ฝ่ายป้องกันเสนอมา

อัลกอริธึมบาสเกตบอลสมัยใหม่

สถิติวิเคราะห์ในปัจจุบันสนับสนุนผู้เล่นที่สร้างผลลัพธ์ที่ดีที่สุด ไม่ใช่คลิปไฮไลต์ ลองดู:

ในคอร์สสอนโค้ช UEFA เราเรียกสิ่งนี้ว่า “ประสิทธิภาพตามบริบท” — ทำในสิ่งที่เกมต้องการ นั่นไม่ใช่การขาดทักษะ แต่คือการก้าวข้ามมัน

ดังนั้นครั้งต่อไปที่มีคนบอกว่าเลบรอนประสบความสำเร็จเพียงเพราะความแข็งแกร่งทางกายภาพ ให้ถามพวกเขาว่า: มีผู้เล่นที่มีความสามารถทางกายภาพใกล้เคียงกันแต่พัฒนาทักษะได้เพียงครึ่งเดียวของเขากี่คน? คำตอบนี้จะอธิบายว่าทำไมเรายังคงวิเคราะห์ความ brilliance ของเขาอยู่หลังจากผ่านมาแล้วสองทศวรรษ