โอซาก้า vs โตเกียว: การควบคุมกลางทำลาย攻击力

การสงครามของพื้นที่และโครงสร้าง

นี่ไม่ใช่แค่เกมที่แสดงความสามารถ—แต่เป็นการเล่นหมากรอบสนาม เอซาก้าชนะห้าเกมติดต่อกันด้วยการออกแบบ: 中场ควบคุมการเปลี่ยนผ่านอย่างสม่ำเสมอ โตเกียวมีพลังโจมตี แต่อ่อนแอในแนวรับ ไม่มีฮีโรหรือดราม่า—เพียงเรขาคณิตแห่งความจริง

ข้อมูลไม่มีวันโกห์

xG ของโอซาก้าต่อการครองคือ 0.87; โตเกียวลดเหลือ 0.39 ในเกมเยือน การครอบคลุมเขตกลางสูงกว่าค่าเฉลียกทั่งประเทศถึง 12%—แต่วิงเกอร์ไม่สามารถจบได้ มันไม่ใช่เพราะโค้ชแยง—แต่เป็นความอ่อนแอทางโครงสร้างที่ถูกปกปิดด้วยเจตนารมณ์โจมตี

เพราะทำไมโตเกียวจึงล้มเหลว

courage พลังกดดันของโตเกียวพังทลายภายใต้การควบคุมพื้นที่อย่างต่อเนื่อง เส้นหลังหยุดนิ่ง; การเปลี่ยนผ่านคาดเดาได้—not เพราะขาดพรสวรรษ—แต่เพราะระบบขาดความลึกในการรับการตอบโต้น

การพังทลายเงียบของพลังโจมตี

ไม่มีเรื่องดาวหรือบทเพลง—มันเป็นเรื่องของผู้ครองพื้นที่เมื่อเหนื่อยล้า โตเกียวมีโอกาสยิงมาก—butจบผลิตน้อย—theyสร้างภัยโดยไร้ผลตามา—aspiration อันหลอกลวงด้วยอารมณ์