มาตรฐานใหม่ของการป้องกันสมัยใหม่

เมื่ออัลกอริทึมของผมประมวลผลข้อมูลร่างกายของ Khaman Maluach (สูง 7’2” ปีกนก 7’6” ระยะยืนถึง 9’6”) ผลลัพธ์ระบุว่าเขาเป็น “ค่าผิดปกติทางสถิติ” - ประเภทของผู้เล่นที่สามารถทำลายโมเดลบาสเกตบอลแบบดั้งเดิมได้ ในยุคที่ทีมต่างๆ จ่ายเงินแพงเพื่อพื้นที่แนวตั้ง เซ็นเตอร์ชาวซูดานใต้คนนี้นำมิติใหม่ที่เราไม่เคยเห็นนับตั้งแต่ Manute Bol

สถิติป้องกันที่ไม่โกหก:

• ยอมให้คู่แข่งทำคะแนนเพียง 0.72 ต่อ possession เมื่อเป็นผู้ป้องกันหลัก (อยู่ในกลุ่ม 94% บน)
• ขัดขวางการยิง 4.3 ครั้งต่อเกมในเวลาเล่นเพียง 20 นาทีต่อเกม
• ความเร็ววิ่ง ³⁄₄ สนามใน 3.5 วินาที ซึ่งถือว่ายอดเยี่ยมสำหรับผู้เล่นน้ำหนัก 250 ปอนด์

การวิเคราะห์จากภาพ

ภาพ GIF บอกเล่าเรื่องราวได้ดีกว่าสถิติใดๆ: ดูเขายัดสามขั้นตอนของกองหลังแล้ววิ่งจากสนามหนึ่งไปอีกสนามหนึ่งเร็วกว่ากองหน้าคู่แข่ง ความสามารถในการปรับตัวเมื่อมีการเปลี่ยนผู้ป้องกัน - สิ่งที่แม้แต่ Gobert ก็ยังทำได้ยาก - มาจากความยืดหยุ่นของสะโพกที่หาได้ยากในผู้เล่นสูงเกิน 7 ฟุต

จุดที่น่ากังวลจากสถิติ:

• ยิงสามจุดได้เพียง 25% ในระดับมหาวิทยาลัย แม้จะมีท่ายิงที่สะอาด
• การป้องกันใต้แป้นต่ำกว่ามาตรฐานเมื่อเจอกับเซ็นเตอร์แข็งแรง (ประสิทธิภาพการยิงของคู่แข่งดีขึ้น 12%)
• เกมที่ไม่ได้รีบาวด์แม้แต่ลูกเดียวเมื่อเจอ UNC ซึ่งยังคงเป็นฝันร้ายของผม

ตัวเลือกระดับสูงสุด: เสี่ยงสูง แต่คุ้มค่า

มองว่า Maluach เป็นเหมือนคริปโตเคอร์เรนซีดิบ - ความผันผวนสูงแต่มีศักยภาพมหาศาล โมเดลคาดการณ์ของผมให้เขา:

• จุดต่ำสุด: Bismack Biyombo เวอร์ชัน 2.0 (รีบาวน์เดอร์ชั้นยอด แต่ทำคะแนนได้น้อย)
• จุดสูงสุด: ผสมระหว่างความคล่องตัวระดับ DeAndre Jordan ในยุคทองกับทักษะการยิงแบบ Brook Lopez ในช่วงท้ายอาชีพ

ทีมที่มีสิทธิ์เลือกใน 10 อันดับแรกต้องตัดสินใจ: การเปิดโอกาส 15% ที่จะได้ดาวเด่นคุ้มค่ากว่าการเลือกผู้เล่นปลอดภัยหรือไม่? สำหรับทีมอย่าง Oklahoma City หรือ Orlando ที่มีเวลาพัฒนาผู้เล่นดิบๆ แล้ว คำตอบคือ คุ้มค่าแน่นอน

ดูการวิเคราะห์ข้อมูลเพิ่มเติมแบบละเอียดพร้อมรายงานสเกาต์เต็มรูปแบบได้ที่ [ลิงก์ Tableau visualization]