แฟลากไม่พังจริงหรือ?

เรื่องเล่าความไม่พังของแฟลาก

พวกเขาบอกว่าแฟลากไม่พัง—เหมือนตำนานที่สลักไว้บนลานแข่ง เด็กๆ ในอีงค์วูดพูดกันว่า “เขาจะไม่มีทางหยุด” แต่ข้อมูลไม่เคยโกหัว ผมใช้เวลาสิบปีจำลองลำดับ NBA ด้วยพายธอน และเห็นการเล่นที่ “เป็นไปไม่ได้” พังลงภายใต้แรงกดดัน มันไม่ใช่โชค—มันคือบริบท

ตัวเลขไม่สนใจความรู้สึกของคุณ

อัตราประสิทธิภาพของแฟลาก? แน่นอน. มิดเดอร์เรนจ์? อัจฉาน. แต่อัตราการเสียสมุด? 4.2 ต่อ 36นาที—สูงกว่าค่าเฉลี่ยของลีกโดย18% มันไม่ใช่วัฒนธรรมเทพ มันคือมนุษย์ เมื่อเขาบุกเข้าไปในจราจร เขาเสี่ยงอย่างคนอื่นจะกล้า—not เพราะเขาไร้ซึม—but เพราะระบบของเขาบังคับให้เขาทำอย่างนั้น การตัดสินใจของเขาเกิดจากจังหวะ—not จากความโอหัง

เพราะสถิติไม่โกหัวในตรอก

ผมเติบโตมาพร้อมชมการเล่นเพื่อมอบ—not เพื่อรางวัล เราวัดผลจากคะแนนเท่านั้น เราวัดผลกระทบ: เขาทำให้ทีมของเขาชนะเมื่อใครๆ ก็ทำไม่มีทาง? แฟลากไม่พังเพราะเขาสมบูรณ์—he พังเพราะเขามีสัญชาณปรับให้อยู่ในความโกลาหล

เหน้าแท้อาจจะอยู่ในรายละเอียด

มองแผนการยิงของเขา: ส่วนผสมสีฟ้า-ส้มรอบศอก—not เพียงแค่วิถีตรงไปกลางกระดาน การโน้มถ่วงของเขาอยู่ที่แสงสว่าง; มันอยู่ในการลดลงของแนวโน้ม—the การยิงแบบแปลกประหลาดที่เด็กใต้ชิคาโกเท่านั้นที่รู้ว่าวางปล่อยโดยไร้ซึม

นี่ไม่ใชเรื่องตำนาน. มันคือระบบท. และระบบนี้สามารถจำลองได้