ความพยายามชนะพร้อมพร้อม

การวัดความยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง

ผมไม่ใช่คนแข็งแรงที่สุด ไม่ใช่คนเร็วที่สุด แต่ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมาในวงการบาสเกตบอลและฟุตบอล—จาก BBC ถึงห้องเปลี่ยนเสื้อของ NBA—I เรียนรู้ว่า greatness ไม่ได้มาแบบของขวัญ มันต้องคว้าด้วยความพยายาม คะแนนบนกระดาษไม่มีทางแสดงมันได้ การเล่นไฮไลต์ก็มองไม่เห็น สิ่งที่คุณเห็นตอนตีสามโมงเช้า เมื่อโรงยิมเงียบลง—คือสิ่งที่แยกแยะระหว่างแชมป์กับผู้เข้าแข่งขัน

การทำงานเงียบที่อยู่เบื้องหลังสถิติ

ในลอนดอน โดยวัฒนธรรมฟุตบอลสอนให้ใจเย็นเหนือความหวาบ ผมเรียนรู้ตั้งแต่อายๆ ว่าประสิทธิภาพระดับ elite ไม่ได้อยู่แค่อารมณ์กายภาพ มันคือความสมํากลืนภายใต้แรงกดดัน เมื่อคนอื่นหยุดพัก ผมยังคงดูภาพยนตร์ เปลี่ยนเทคนิค และศึกษาช่องทาง

เหตุผลที่ความพยายามอยู่ยาวกว่าพรสวรรค์

พรสวรรค์เปิดประตู ส่วนความพยายามทำให้มันเปิดอยู่เสมอ ในเกมที่หกของรอบชิงชนะเลิศ—ชนะ Thunder 108-91—I เล่นไปตลอดเวลาขณะคนอื่นพักผ่อน จะเหนือผมไหม? ไม่มีทาง! ผมไม่จำเป็นสมบูรณ์—I เพียงแค่มุ่งมั่นเท่านั้น พ่อเคยบอกผมครั้งหนึ่ง: ‘จงดีกว่าวานี้’ นั้นมิใช่งานกวี—it เป็นคำแนะนำ

วัฒนาธรรมที่หล่อเลี้ยงจิตสำเร็จนี้

เติบโตมากับฐานะพอประมาณแต่มามาตรฐานสูงสอนผมว่าความเป็นธรรมไม่มากเสียง—it เงียบ แฟนคลับชั้นยอดจะตะโกนเพื่อไฮไลต์;พวกเขาให้เกียรติกับการทำงานหนัก โค๊ชผู้ไว้วางใจในฉัน—not พูดในงานแถลงข่าว—they พูดผ่านการดูภาพยนตร์หลังเทียงสามโมงเช้า เรื่องนี้มิใช่นวนทาน—it เป็นระบบปฏิบัติการของฉัน